Barszcz Sosnowskiego to gatunek rośliny zielnej, należący do rodziny selerowatych. Od lat 50. do 70. XX wieku wprowadzany był do uprawy w różnych krajach Europy jako roślina pastewna, stosowana do kiszonek. Szybko okazało się, że jest to roślina inwazyjna (szybko się rozprzestrzeniająca i dorastająca nawet do 5 m wysokości), niezwykle trudna do zwalczenia, która zaczęła stwarzać problem w gospodarce. Uprawa została ostatecznie zarzucona, częściowo również dlatego, że mięso i mleko uzyskiwane od karmionych barszczem zwierząt miało zapach kumaryny (jednego ze związków obecnych w roślinie). Zawarte w soku oraz w wydzielinie włosków gruczołowych substancje stanowią także zagrożenie dla zdrowia ludzi. Związki te, w kontakcie ze skórą i w obecności światła słonecznego, powodują oparzenia II i III stopnia. Obecnie barszcz Sosnowskiego objęty jest prawnym zakazem hodowli, rozmnażania i sprzedaży na terenie Polski.

Barszcz Sosnowskiego jest rośliną monokarpiczną, tzn. że owocuje tylko raz w życiu i ginie po wydaniu nasion.

Na obszarach Nadleśnictwa Kłodawa, na których występuje barszcz Sosnowskiego,  nadleśnictwo prowadzi jego zwalczanie poprzez coroczne wycinanie oraz usuwanie korzeni. Żadna z metod mechanicznych, poza podcinaniem korzeni, nie daje efektu całkowitego zniszczenia rośliny. Uzyskać to można dopiero stosując 2-3 zabiegach rocznie przez kilka sezonów wegetacyjnych.