Wilk jest największym żyjącym w Europie drapieżnikiem z rodziny psowatych. Z dużej odległości trudno go odróżnić od psa, ale są na to sposoby. Wilk ma znacznie dłuższe kończyny od psa. Szczególnie charakterystyczna jest wąska klatka piersiowa oraz długie łapy. Ogon puszysty, zwykle zwieszony w dół, na którym znajduję się bardzo charakterystyczna dla wilka kępa czarnych włosów tzw. gruczoł fiołkowy. Długi tępo zakończony pysk, oczy otoczone czarną obwódką.

Kilka haseł z myśliwskiej gwary    

• LAMPY – oczy wilka,
• WIETRZNIK – nos wilka,                                                
• LATARNIA – łeb wilka,
• POLANO – ogon wilka,
• WATAHA – grupa wilków,                                                        
• WADERA – samica wilka,
• BASIOR – dorosły samiec wilka,
• KŁAŃCE – zęby wilka,
• KOBYLARZ – duży, stary wilk,
• JAZGOT – ujadanie wilków.

       Wilki polują głównie na zwierzęta kopytne sarny, jelenie i dziki. Średnia ilość pokarmu, pobranego przez jednego wilka, w przeliczeniu na jeden dzień wynosi 5-6 kg. Wataha wilków potrafi zjeść całego jelenia. Gdy zdobycz jest duża stado trzyma się w pobliżu upolowanej sztuki przez kilka dni.

       Wilków w Polskich lasach ciągle przybywa i można je już spotkać na terenie całego kraju. Głównym uwarunkowaniem ich osiedlania jest lesistość regionu, małe zaludnienie i obfitość zwierzyny grubej i płowej. Nie stanowią one dla nas bezpośredniego niebezpieczeństwa, są płochliwe i przeważnie unikają kontaktu z człowiekiem. Złym znakiem jest jednak to, że coraz częściej zbliżają się do gospodarstw domowych i wiedzione swym instynktem skorzystają z każdej okazji, aby łatwo zdobyć pokarm. Ich ofiarami często padają owce, krowy, kozy, a także psy.